Meidoz is op zoek naar dromers met lef!
Meidoz is op zoek naar dromers met lef!Herken jij dit?Je hoofd zit vol plannen Je voelt je uitgeblustJe droomt van…
Geplaatst door Meidoz op Donderdag 3 september 2020
Blog: practise what you preach. De laatste dienst op de meldkamer
Tijdens de coachsessies heb ik het vaker over keuzes die je “ongelukkig” maken en daarbij het vastzitten in patronen. Onder andere mijn paarden kunnen dan perfect laten zien waar de pijnpunten zitten en soms ook waar je ze ontwikkelt hebt. Echter ondanks dat wij het misschien soms heel graag anders zien, kunnen we jou niet dwingen om een keuze te maken. Welke keuzes het dan ook zullen zijn jij moet ze maken! Jij hebt de regie in handen. Keer op keer op keer op keer…..
We zoeken wel samen naar de ingrediënten voor jouw geluksgerecht. Echter jij blijft de kok. Jij mag de ingrediënten bewerken, bereiden en het gerecht op smaak maken. Jouw smaak!
Zelf stond ik al jaren voor een keuze. Ik was niet meer gelukkig in het werk wat ik deed. Ik volgde diverse opleidingen om mezelf te ontplooien. Of zal ik zegge
n om me er toe te zetten om een overstap te maken. Toch kon ik de stap niet zetten naar een andere baan. Ik zat te vast in mijn patroon en was bang voor onzekerheid. Soms werd het me “te heet onder de voeten”. Dan keek ik weer actief naar vacatures of schreef ik een sollicitatiebrief. Ik heb zelfs meerdere sollicitatiegesprekken gehad. Uiteindelijk sloeg de onzekerheid dan toch weer toe en
maakte de stap niet.
In 2017 schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel. Want ja, dit was wat ik wilde. Ik wilde coachen! Mensen helpen met keuzes maken wanneer ze zelf zijn vastgelopen. Ik onderscheid me door je mee naar buiten te nemen. De ene keer tussen de paarden, de andere keer door te wandelen / rennen. Weer frisse lucht in ademen. Op adem komen. Focus op jezelf en je omgeving. Activiteit afgewisseld met vertragen en stilstaan. Ja, je gaat alles letterlijk ervaren! Maar vooral maatwerk.
Jij staat centraal.
Maar was ik gelukkig? Nee verre van……..
Ik was nog steeds vastgeroest in mijn hoofdbaan. Het slokte het grootste deel van mijn energie en tijd op. Ik wilde coachen. Ik wilde naar buiten! Maar daarvoor kiezen hield in dat ik mijn vaste inkomsten aan de kant gooide. Dat kon toch niet want stel je voor……….
Practise what you preach Merle en maak de keuze voor jezelf. Zonder voorwaarde er voor gaan. Vertrouwen op eigen kracht en kunnen.
Hoe spannend ik het ook vind, ik heb het besluit genomen om volledig te gaan voor dat wat mij gelukkig maakt. Ik ga na bijna 14 jaar de meldkamer verlaten! Ik ga na bijna 23 jaar de overheid verlaten! Ik ga na bijna 30 jaar voor een baas te hebben gewerkt volledig voor mezelf beginnen! Officieel per 1 december maar op 19 november (vannacht) draai ik mijn laatste dienst. Vol vertrouwen ga ik verder bouwen aan mijn bedrijf: Meidoz. Geloof me je zult nog veel van me horen. Om te beginnen komt in december dan eindelijk mijn website in de lucht!
Kun je niet wachten en wil je meer weten over mijn individuele coachprogramma Me I do (er) 2, het groepsprogramma We Do (er) 2 of mijn gezellige training Meidoz Run for Fun, neem dan vrijblijvend contact met me op. Dit kun je doen door een bericht te sturen via facebook, Een mail te sturen naar meidoz@outlook.com of eventueel te bellen via 06-48454899. Kies je voor bellen en neem in niet op? Spreek dan je bericht in dan bel ik zo snel mogelijk terug.
Tot snel!
Dag grote vriend. Rust Zacht.
Mijn grote vriend,
Mijn grote vriend. Mijn beste maatje, mijn knuffelbeer, mijn rots in de allermoeilijkste tijden is niet meer.
Gister heb ik afscheid moeten nemen van jou. Plotseling. Zo sta je me nog vrolijk op te wachten. Zo heb je zoveel pijn dat ik moet beslissen je te laten gaan.
Nooit meer huilen tegen je dikke nek. Nooit meer samen mensen helpen om weer verder te kunnen gaan.
Mijn leven staat stil. Ik kan er nog niet met de pet bij. Wij waren samen een eenheid. Nu moet ik alleen verder.
Juist nu, had ik zo graag je goede raad. Je zachte neus. Je troostende blik. Juist nu, nu ik verder moet zonder jou.
Dag lieve Machino. Bedankt voor alles wat je voor mij en zo veel anderen hebt gedaan. Ik sluit je diep in mijn hart. Waak over me en over je kudde van daarboven. Ik pas voor jou op Rosa hier beneden.
Dank lieve mama voor al je lessen
Vandaag rond dit tijdstip (06.00uur) is het precies 5 jaar geleden dat ik mijn moeder plotseling heb verloren. Voor mij nog steeds een enorm gemis. Soms knaagt het omdat ik geen afscheid heb kunnen nemen en niet heb kunnen zeggen wat ik had willen zeggen. Al weet ik dat ze alles wel van me wist.
Dit lied van Guus Meeuwis raakt me diep van binnen toen ik het opnieuw hoorde. Wat krijgen de woorden een andere dementie. Het doet me denken aan mijn ouders. Veel tekststukken verwoorden mijn respect voor mijn moeder hoe ze in het leven stond. De tekst stukken staan wat door elkaar om het verhaal wat sluitend te krijgen.
we wilden geloven, in het eeuwige leven
ons samen verscholen, een wanhopig getroost
we hebben de waarheid
zo diep als kon begraven
‘k was één met een engel
zo lang het mocht
Het eerste stuk, van het lied, doet me denken aan het jaren lang dragen van haar ziekte. Na haar hersenbloeding veranderen van een actieve vrouw naar een vrouw die niet meer kon lopen en artsen gaven aan dat ze nooit meer zou kunnen praten. Stiekem oefende ze woorden toen ze nog in het ziekenhuis lag. Toen het eindelijk lukte om weer een beetje stem te laten horen. Kon je haar al horen als je over de gang liep! Ze bleef door vechten en haalde alles er uit wat ze kon. De eerste volledige zin die ze uitsprak zal ik dan ook nooit vergeten. “alles komt goed” en ja het kwam goed. Wel met beperkingen maar je kon weer praten en je kon weer lopen met je driepoot.
Ik kan nauwelijks wat zien,
door de waas voor m’n ogen
leek alles gelogen
al het mooie lijkt dood
ik heb zelfs de kracht niet om op te geven
al wil ik het niet
het leven gaat doorWe leefden ons leven
om samen te sterven
De bergen beklommen en de dalen gedicht
in het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
en niets was teveel
Ze vochten samen, mijn vader en mijn moeder. Wat een focus toen je perse wilde lopen met die legmaster en toen je de bovenverdieping wilde zien, die je zelf op papier had ingericht. Met altijd mijn vader naast je. Die je steeds weer probeerde te overtuigen dat je nog best een stap kon maken. Wat was jij sterk! Wat waren jullie sterk, want niet te vergeten jij pap zette je hartoperatie aan de kant om altijd dag en nacht voor haar klaar te staan. Nu besef ik wat jij, jullie een verdriet en pijn moeten hebben gehad op de stille momenten en achter die lach die je altijd op jullie gezicht stond. Dat samen sterven is op vier weken na gelukt. Jullie waren een eenheid die niet van elkaar te scheiden was.
Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
geen tijd voor verdriet
maar elke dag omarmd
en altijd vrolijk
hoe jij dat voor elkaar kreeg
met oneindig veel moed
het leven is niet fair
Ondanks dat het leven niet fair was stond er altijd een lach op je gezicht. Overal kon jij weer iets positiefs uithalen. Wat een moed om elke dag weer te omarmen en vol positiviteit te blijven. Je zag het als je reservetijd. Je had nog extra tijd gekregen en daar wilde je alles uithalen. Tot het eind………. en dat eind kwam op 30 oktober 2014 ongeveer 06.00 uur. Dat was het moment dat mijn tijd, mijn leven, stil stond……..
ik ga niet weg
k’heb nog wat tijd gekregen
k’zal altijd maar door gaan
tot aan het eind
De laatste woorden uit de tekst gelden ook van mij. Jij hebt jouw hart aan mij gegeven. Ik draag die voor altijd bij me in mijn hart. tot ook mijn licht ter zijner tijd dooft.Tot die tijd omarm ik het leven en maak ik er wat moois van, Ik zal blijven vechten voor de weg die ik wil gaan. Niets is onmogelijk! Niets is te veel.
ik heb je voor altijd, m’n hart gegeven
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
Dank lieve mama voor al je lessen!
Wat is geluk?
Meidoz, Geluk begint bij jezelf. Dat is de kernboodschap van mijn bedrijf. Ik ontmoet veel mensen die in een fase van hun leven zijn beland dat ze het gevoel van geluk missen. De eerste vraag die dan altijd in mij op komt is: wat is dan geluk voor jou? Velen hoor ik dan zeggen dat ze niet weten. Wel weten ze dat ze niet meer gelukkig zijn met hun situatie. Ze voelen zich moe en doen met tegenzin “hun ding” want ja, die verplichting zijn we nou eenmaal aangegaan en er moet brood op de plank komen of we kunnen het de kinderen niet aan doen of andere redenen.
Ook ik was enkele jaren geleden niet meer gelukkig in mijn relatie, in mijn werk en in mijn omgeving. Ik sleepte mezelf iedere morgen uit bed om mijn ding te doen. Ik wist niet hoe ik de sleur kon doorbreken. Op het moment dat mijn ouders plotseling kort na elkaar overleden werd alles me teveel. Ik viel in een diep zwart gat, sliep niet meer, was intens moe, negatief ten opzichte van alles en iedereen en voelde me mislukt en een loser.
Ik moest door van mezelf met mijn “ding doen”. Bij de pakken neerzitten was niet mijn karakter en loste niks op hield ik mezelf voor. Ik stortte me in het werk want dat was mooie afleiding van mijn gevoel en emoties en ik was goed bezig voor de maatschappij. Ik ging naar een psycholoog want mijn probleem zat hem vooral in het niet kunnen verwerken van het overlijden van mijn ouders. Ik volgde de ene cursus na de andere over positiviteit, over zelfontwikkeling etc. Ik probeerde mijn opleiding af te maken want dat bracht me naar een andere baan. We kochten de boerderij, van “onze” dromen. Ik kreeg uiteindelijk deels een andere baan, waarvoor ik me extra moest scholen en in nog meer bochten wringen om alle mijn werk en opleidingen gedaan te krijgen.
Ik bleef alleen het gevoel van geluk missen…. Sterker nog…. Ik werd geleefd aan alle kanten en dreef steeds verder af van mijn eigen wil en gevoel. Ik moest hard blijven werken om de “droom boerderij” te kunnen (ver)bouwen. Ik vond nergens meer rust overal en alles was werk. Ik hield mezelf voor dat het echt allemaal mijn droom was. Droomhuis, droombaan, droomlocatie etc… Het uiteindelijke resultaat was dat er niets meer uit mijn handen kwam De hele wereld was tegen me (tenminste zo voelde het). Het voelde of ik overal alleen voor stond. Ik miste de harmonie met de ander. Daadwerkelijk miste ik de harmonie met mezelf…… Dat wat ik dacht, deed en zei was niet meer in harmonie. Zelfs dat wat ik voelde paste niet meer bij mij. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik leuk en belangrijk vond. Waarom ik deed wat ik deed. Ik dacht dat ik nergens goed voor was en niks kon.
Geluk vind je wanneer wat je denkt, zegt en doet met elkaar in harmonie zijn (Mahatma Gandhi).
Ik heb de harmonie met mezelf teruggevonden. Op een manier die bij mij paste. In contact met mijn gevoel en mijn kern! In contact met mijn paarden en de natuur. Voor mij was het een combinatie van teruggaan naar waar ik voor stond en vandaar uit naar wie ik ben en wat ik wilde naar met wie ik wil zijn en in welke omgeving. De logische niveaus van Bateson hebben mij weer bij mijn geluk gebracht. Ik heb moeilijke/belangrijke keuzes gemaakt, dingen opgegeven en geïnvesteerd. Met als resultaat dat ik mijn leven weer in de hand heb, mijn denken, zeggen, voelen en doen komen volledig uit mijn kern. Ik voel me weer gelukkig en straal het uit. Nelson Mandela zei ooit: “Als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen de gelegenheid hetzelfde te doen”. Ik heb besloten om bewust mijn licht te laten stralen. Ik geef jou mijn kennis, ervaring en geluk door. Vanuit verbinding met mijn gevoel en kracht met hulp van natuur en paarden. Zodat jij je geluk weer mag voelen en jouw licht bewust of onbewust mag doorgeven. Ik gun je die verlichting en dat je dat ook weer bewust of onbewust mag doorgeven!
Hoe? Ik geef je eerlijk mijn gevoelens, gedachtes en behoeften terug tijdens de coachsessies. Ik geef je op een betrokken (soms confronterende) manier inzichten. Samen zoeken we naar je werkpunten, je niet meer helpende patronen en eventuele blinde vlekken. Van daar uit werken we aan je actiepunten, wat ga je anders doen en hoe? Het zal geen makkelijke reis worden maar ik beloof je dat het de moeite waard zal zijn!